Op 31 augustus 1999 gaat de telefoon in Rio de Janeiro. Aan de lijn is de Volkskrant.
Die ochtend had in het Stan Huygens Journaal van De Telegraaf een verslag gestaan van het huwelijk tussen Janus Smalbraak en Vanessa Loudon. Willem-Alexander was er verschenen, met aan zijn arm een blonde Argentijnse vrouw.
‘Ze droeg een zwarte jurk en dronk rode wijn,’ schreef Thomas Lepeltak.
Hij noemde ook haar achternaam: Herzog, zou ze heten. De Volkskrant belt daarop naar correspondent Ineke Holtwijk. Of zij kan achterhalen wie deze Argentijnse is.
Liefst voor de krant van morgen.
Geen probleem,’ zegt Holtwijk.
Ze belt een vriend in Argentinië en vraagt hem om in het telefoonboek van Buenos Aires te kijken. ‘Geef me alle nummers van mensen die Herzog heten.’
Holtwijk pakt de telefoon en belt ze, allemaal. Maar de Herzogs van Buenos Aires geven geen sjoege. Ze achterhaalt hun naamgenoten in de rest van het land.
Zonder resultaat. Het is al ver in de middag als ze besluit dan maar álle rijke mensen van Argentinië te bellen waar ze een nummer van heeft.
Een voor een belt ze en binnen twee uur gebeurt het ongelofelijke: ze heeft een spoortje te pakken.
‘Een bevriende zakenman vertelde me dat het stel samen in skidorp Bariloche was geweest, om Willem-Alexander voor te stellen aan de familie,’
zegt Holtwijk in een interview. ‘Hij wist ook nog dat ze eerst niet verteld had dat Alex een prins was.
Over de vriendin en de familie wist hij verder niets.’
Een half uur later is het écht raak.
‘Wil je haar naam niet weten?’ 'Die heb ik al,’ zegt Holtwijk. ‘Ze heet Zorreguieta'
Ze krijgt een andere relatie aan de lijn. Die zegt: ‘Nou, dat is toevallig!
Ik heb net een uur geleden via een vriend van de romance gehoord. Ik kon het niet geloven.
Maar nu jij mij er ook over belt, moet het toch wel waar zijn.’
Ze is honderd procent Argentijns, zegt de bron, en haar vader is een belangrijk politicus geweest.
Net als Holtwijk wil ophangen, vraagt de man: ‘Wil je haar naam niet weten?’
‘Die heb ik al,’ zegt Holtwijk. ‘Herzog.’ ‘Nee,’ zegt de man. ‘Ze heet Zorreguieta.’
Vier maanden hebben ze hun liefde stil weten te houden, Willem- Alexander en Máxima.
En dat is knap, want er waren inmiddels al heel wat ontmoetingen geweest,
sinds hun kennismaking in april, in Sevilla.
Het gebeurde tijdens La Feria de Abril, een Spaanse feestweek die op Tweede Paasdag begint.
Overdag zijn er stierengevechten en paardenraces, en ’s avonds flamenco, sherry en tapas in de casetas feesttenten waar de adel regelmatig komt.
In de afgelopen jaren zijn er sporadisch verhalen naar buiten gekomen over hun eerste kennismaking daar.
Ze waren uitgenodigd door gemeenschappelijke vrienden, verklaren ze later in een persconferentie.
Met een grote groep kwamen ze bijeen. Máxima was door de gastvrouw gevraagd foto’s te maken,
zo gaan verscheidene versies.
Met een grote lens voor haar gezicht liep ze door de caseta. Al vrij snel maakt ze een foto van een grote blonde jongen.
Hij reageert als door een wesp gestoken.
Bij het zien van zijn woedende blik, maakt Máxima zich uit de voeten. ‘Wie is dat chagrijn?’ vraagt ze aan haar vrienden
Hun gezamenlijke vrienden zien Alexander vallen als een blok.
Een flechazo noemen ze het – liefde op het eerste gezicht.
Maar dat komt niet van twee kanten. In een tv-interview zegt Máxima over dit moment:
‘Ik dacht: hier moet ik ver van blijven, ik ben een onafhankelijk meisje en heb allerlei plannen.
Dit paste er eigenlijk niet in.’
Enkele weken later treffen Máxima en Willem-Alexander elkaar in New York.
Willem-Alexander is uitgenodigd voor de bruiloft van zijn vriend Frederik graaf van Lynden van Sandenburg met Anne Louise Metz in mei 1999.
Samen met zijn broer Constantijn vliegt hij naar New York.
Constantijn is de enige die op de hoogte is van de liefde die bij zijn oudste broer opbloeit.
Een liefde die niet beantwoord wordt.
‘Ik vond niks van hem,’ zegt Máxima hier later over. Toch blijven ze bellen, en er volgt een tweede ontmoeting in New York, weer drie weken later.
Nog voor er iets gebeurd is, moet Willem-Alexander nu iets tegen zijn moeder zeggen.
Hij moet verklaren waarom hij niet mee kan naar een conferentie,
en waarom hij wéér naar New York gaat.
In een tv-interview zegt Willem-Alexander het zo:
‘Ik heb tegen mijn moeder gezegd: “Ze heet Máxima.
Ze is Argentijnse, woont in New York, en vertrouw op mij. Stel verder nu geen vragen”.’
De kroonprins vliegt dat voorjaar met grote regelmaat naar New York. Niemand die de prins herkent.
‘We hebben heerlijke weekenden in New York gehad,’
zegt hij daar later over tijdens een bezoek aan de stad.
Volgens Willem-Alexander gingen ze in deze periode ‘rollerbladend door Battery Park’.
Als hij een souvenir mocht uitkiezen, zegt hij in hetzelfde interview,
was het ‘een stukje asfalt’ waar ze samen met de rollerblades overheen gegleden zijn.
Máxima werkt in die tijd op Wall Street, bij Dresdner Kleinwort Benson.
Die zomer aanvaardt ze een nieuwe baan, als vermogensbeheerder bij de Deutsche Bank.
De lange telefoongesprekken die ze volgens eigen zeggen voerde met Willem-Alexander, moeten vaak daarover zijn gegaan.
In alle beschrijvingen van deze periode staat dat Máxima die zomer al in het Italiaanse buitenverblijf van Beatrix en prins Claus aan haar aanstaande schoonmoeder is voorgesteld.
Álvarez Guerrero en Ferrari beschrijven hoe Máxima in New York tijdens de lunchpauze als een bezetene gaat winkelen.
Ze wil er perfect uitzien voor deze ontmoeting. Wanneer ze dat aan Alexander vertelt, zegt hij:
‘Wat dacht je van een badpak?’
Ze wil er perfect uitzien. Als ze dat aan Alexander vertelt, zegt hij: ‘Wat dacht je van een badpak?
‘Heel spannend,’ zegt Máxima achteraf over deze ontmoeting. Ze werd meteen in het diepe gegooid.
Na de ontmoeting met koningin Beatrix en prins Claus, vertrokken ze naar Porto Ercole,
voor een boottocht op de Jumbo VI met prins Bernhard en prinses Juliana.
Een zomer later verschijnen er foto’s van Máxima aan boord van de Jumbo in een bordeauxrood badpak.
Prins Claus drukt haar al bij de eerste ontmoetingen op het hart snel Nederlands te leren,
zegt Máxima later.
Koningin Beatrix is milder dan ooit.
In een interview met Nieuwsuur eerder dit jaar klapt Ruud Lubbers hierover uit de school.
Volgens de ex-premier was koningin Beatrix altijd zeer kritisch over de vriendinnen die Willem-Alexander meebracht.
Toen Máxima op het punt stond te worden voorgesteld aan de koningin,
adviseerde Lubbers haar ‘nu eens aardig te zijn’.
Na de grote kennismaking met Máxima belde Beatrix hem direct.
Lachend vertelde ze hem dat ze aan Claus en haar ‘jongens’ had moeten uitleggen waarom ze haar kritische houding ineens had opgegeven.
In de herfst en winter die daarop volgen, vliegt het stel op en neer.
Alexander is regelmatig bij Máxima in New York.
Máxima is in deze tijd veelvuldig in Europa. Sinds de scoop van de Volkskrant, in september 1999, waarna haar bestaan door premier Wim Kok in een persconferentie wordt erkend,
volgt ze Nederlandse les.
Dankzij haar lerares in New York, die later een boekje schreef over haar leerlinge,
weten we dat Máxima haar vertelde over heerlijke weekenden in België en Engeland waar ze andere vorstelijke en adellijke personen ontmoet.
Aan het einde van dat jaar vertrekken koningin Beatrix en prins Claus met hun kinderen en aanhang voor een week naar India om het millennium te vieren.
Máxima gaat ook mee, in het diepste geheim. Een kleine week verblijven ze daar.
Ze spreekt dan al een beetje Nederlands. Aan haar lerares in New York vertelt Máxima dat het daar ‘hard werken’ was geweest.
De politieke achtergrond van haar vader wordt daar ook uitvoerig besproken.
Een anonieme bron vertelt in 2001 aan NRC Handelsblad dat het gevoelige verleden van haar vader leidt tot ‘een stevige ruzie tussen de kroonprins en zijn beide broers’:
‘Het servies vloog nog net niet door de kamer,’ zegt een ingewijde aan het hof tegen de krant.
Het heen en weer vliegen is dan in volle gang. Veel tijd heeft Máxima niet om te werken.
Eerst was er het weekje India, tot 3 januari.
Op een koude maandagochtend, 17 januari, wordt ze door twee journalisten van Vrij Nederland betrapt in een Amsterdams café.
De Leidse hoogleraar Victor Halberstadt drinkt er samen met zijn dochter Jutka, die even oud is als Máxima, een kop koffie met haar, op een steenworp afstand van de maandagochtendmarkt in de Jordaan.
Het zijn de eerste schreden van haar inburgering.
Die weken moeten de meest vreemde van deze periode zijn geweest.
De beelden van Máxima op straat in New York tonen een 28-jarige anonieme vrouw, met een papieren broodjeszak en wat losse dollarbiljetten in haar hand,
die op een koude dag door de donkere straten van Manhattan loopt, de draaideur van een grauw kantoorpand in.
Aan het einde van haar werkdag zien we haar weer, met de rug gebogen tegen de koude wind, het haar in een rommelige staart,
op weg naar een goedkope Chinese nagelstudio. Het zijn haar laatste momenten als gewone burger.
Het weekeinde erop, zaterdag 22 januari, wordt ze door Edwin Smulders gefotografeerd in New York.
Ze staat in die tijd nog gewoon in het telefoonboek. Journalisten bellen haar en masse, en krijgen een Engelstalige voicemail, met Spaans accent.
Máxima belt echter nooit terug. Als Smulders voor de zoveelste keer belt, neemt ze opeens op.
Meteen neemt hij het vliegtuig naar New York en begint te posten voor de deur van haar appartement, 225 West 20th Street,
en bij haar werk aan Wall Street, tot ze komt opdagen.
Die avond post Smulders ook voor de deur van restaurant Cipriani Downtown, aan West Broadway, waar ze dineert met de prins.
Smulders hangt er rond tot Willem-Alexander en Máxima het restaurant verlaten, en maakt de eerste foto van hen samen.
Een week later, op maandag 31 januari, vlak nadat Freddy Heineken zijn brandende sigaretje op de stoep van het Amsterdamse Stedelijk Museum uittrapt, verschijnt ze.
In een kuis zilveren mantelpakje, verscholen achter prins Constantijn, stapt ze de koninklijke bus uit. ‘Máxima! Máxima!’ roepen de opgewonden fotografen.
De rel over haar vader is dan al in volle omvang losgebarsten.
Maar een ingewijde vertelt aan NRC Handelsblad, dat de koninklijke familie met het verschijnen van haar een ‘statement wil afleggen’.
De boodschap luidt: Nederland mag zich druk maken over Jorge Zorreguieta, maar Máxima is hoe dan ook de vriendin van de prins.
‘Máxima gaat gewoon met de bus mee,’ zou koningin Beatrix hebben gezegd.
Na de millenniumtrip naar India, in het voorjaar van 2000, verhuist Máxima naar een appartement in een chique Brusselse wijk.
Haar werkgever en de RVD maken bekend dat dit gebeurt vanwege ‘een intern uitwisselingsprogramma’ voor de employés van de Deutsche Bank.
Eerst gaat Máxima naar het instituut Ceran Lingua, waar ze een stoomcursus Nederlands volgt die doorgaans gebruikt wordt door diplomaten.
De Nederlandse taallessen worden gegeven in een kasteeltje in de Ardennen, in het Belgische Spa.
Haar leraar daar vertelt later in Knevel & Van den Brink dat ze er onder een valse naam stond ingeschreven en ‘erg snel leerde’.
Pas een jaar later, bij de verloving, zou de man door hebben gehad wie zijn leerlinge was.
Het is een relatief stille tijd, waarin Máxima door ex-politica Andrée van Es aan de hand wordt genomen voor de kennismaking met Nederland en door hofdame Lieke van Gaarlandt,
die haar de etiquette van het koningshuis leert, een rol die Pien Zaaijer in 2003 van hen beiden overneemt.
In april bezoekt ze na sluitingstijd samen met prins Constantijn en diens vrouw Laurentien in het Rijksmuseum de tentoonstelling De Gouden Eeuw.
Aanwezigen vertellen dat ze erg geïnteresseerd is in de Hollandse meesters, humor had en ‘soepele omgangsvormen’.
Af en toe verschijnen er in de roddelbladen privébeelden van het paar.
Soms zien we het burgermeisje langskomen met een afwerende hand naar de fotograaf.
Zeldzaam zijn de echte paparazzibeelden. ‘LIEFDESVAKANTIE’ kopt Weekend, en we zien Máxima in Italië, gekleed in badpak aan boord van de boot van ‘opa’ (prins Bernhard).
Die zomer betrapt een fotograaf van Privé koningin Beatrix en prins Claus in Brussel.
Ze rijden naar de Belgische hoofdstad om de ouders van Máxima voor het eerst te ontmoeten, op neutraal grondgebied.
Op de achtergrond groeit er in relatieve rust een diepe liefde, maar op de voorgrond is er helemaal geen rust.
Het protest tegen Máxima’s afkomst zwelt aan, over de rol die haar vader als staatssecretaris onder het regime van Videla heeft gespeeld.
In New York maakt een zichtbaar emotionele Willem-Alexander zich er zo kwaad over dat hij het tijdens een persconferentie voor zijn schoonvader opneemt,
en precies de verkeerde bron (Videla zelf) aanhaalt om het regime te verdedigen.
Het hele land valt over hem heen.Er komt een onderzoek, er volgen ontmoetingen in New York en Sao Paulo tussen Jorge Zorreguieta en Nederlandse afgevaardigden.
Volgens een reconstructie in NRC Handelsblad is het uiteindelijk Máxima zelf die in een hotelkamer in Sao Paulo haar vader ervan overtuigt niet bij het huwelijk te zijn.
Het wordt zo spannend dat volgens deze reconstructie ‘iemand uit hofkringen’ over deze fase zegt: ‘We zijn door het oog van de naald gekropen.’
'Paul Witteman tegen Máxima: ‘En? Wat zei u?’ Máxima: ‘Ja! Zonder nadenken!'
Ik had een middag vrij,’ zegt de kroonprins. ‘Ik had mijn beslissing al genomen en dacht: wat is er nou mooier dan om in dit Hollandse plaatje Máxima ten huwelijk te vragen?’
Tijdens de persconferentie van de verloving in 2001 en later, in een interview met de NOS in 2008, schetsen Willem-Alexander en Máxima zelf hoe hij haar ten huwelijk vroeg.
Paul Witteman en Maartje van Weegen zijn de interviewers.
Het is 19 januari, vrijdagmiddag, twee uur. Alexander is met Máxima in Huis ten Bosch. De vijver in de tuin is dichtgevroren.
Er ligt troep op, en er zitten wakken in, maar hij waagt het erop. Máxima heeft nog nooit geschaatst, maar Alexander weet dat het geen probleem zal zijn,
omdat ze goed kan rollerbladen.
‘Probeer het nou eens,’ zegt hij.
Ze kan het inderdaad goed, maar al snel heeft ze het koud, en verlangt ze naar warme chocolademelk. ‘Nú moet het echt gebeuren,’ denkt de prins.
Met zijn schaatsen nog aan kluunt hij de kant op, naar het theehuisje waar hij rozen en champagne heeft verstopt. Hij kluunt terug. En dan gaat hij op zijn knieën.
Paul Witteman tegen Máxima: ‘En? Wat zei u?’
Máxima: ‘Ja! Zonder nadenken. Ik schreeuwde het bijna uit.’
Bron : Vogue